*साडेसाती निवारण्यासाठी*

 *साडेसाती निवारण्यासाठी*

साडेसाती म्हटली की डोळ्यासमोर शनी ग्रह येतो आणि एक तऱ्हेची भीती वाटत असते परंतु तशी ती मुळीच असू नये.

शनी हा असा एकच ग्रह आहे की ज्याला कसलीही आसक्ती नाही त्याच्या ठिकाणी संपूर्ण वैराग्य आहे.विजय मिळवला आहे माया चंद्राच्या अमलाखाली येते व शनीला मायेचा तिटकारा आहे.म्हणूनच मायेचे फसवे मायाजाल तोडण्यासाठी चंद्राला साडेसाती लागते. प्रपंचातील कटू अनुभव व्यक्ती घेते.,हळूहळू जीवत्म्या भोवतालचे मायेचे कोश,आवरण सुटते व जीवाला शिवाचे परम मंगल स्वरूप दिसून तो मुक्त होतो.अशारीतीने आम्हाला सोडवण्यासाठी त्याला थोडे कठोर व्हावे लागते .म्हणून त्याला घाबरायचे की त्याचे उच्च ध्येय समजून घेऊन त्याची भक्ती करायची! असह्य दुःख होते तेव्हाच ऐहिक आसक्तीची समाप्ती होऊन अध्यात्मिक प्रगतीची सुरुवात होते. *असह्य दारुण दुःख परमेश्वराच्या अस्तित्वाची जाणीव करून देणारे एकमेव प्रभावी शस्त्र आहे.* किंबहुना वैराग्याची वृध्दी करण्यासाठी सर्व इंद्रिये भोग आसक्तीचे विषय शनी महाराज हिरावून घेतात.आमच्या हितासाठी केवळ आमच्या अध्यात्मिक प्रगतीसाठी आम्हाला मोक्षप्रत नेण्यासाठी हे करताना त्रास होणारच पण ती परमार्थाची उमेदवारी समजावी.

कोणत्याही गोष्टीची अंतिम स्थिती म्हणजे मृत्यु तारा ही शनी दर्शविते.म्हणून अशा नाशवंत मृत्यू लोकातून सुटका करून घेणे हे जीवाचे कसे श्रेष्ठ कर्तव्य आहे ,या सर्वांचे मार्गदर्शन शनी मुळे होते.

शनी कर्तव्य कठोर असला तरी नम्र, भक्तावर प्रेम करणारा ,कनवाळू ग्रह आहे.त्याला खोटी स्तुती,अहंकार आवडत नाही.

गर्विष्ठ पणाला शनी जास्त प्रायश्चित देतो .म्हणून साडेसाती ही खऱ्या अर्थाने मानवाला अध्यात्मिक दृष्टीने पुढे नेणारी आहे.जिथे गर्व,अहंकार,ढोंगीपणा, माया,विलास गळून पडतात .

*साडेसाती वर उपाय (सेवा)*

🌸 *शुद्ध आचरण,निष्काम सेवा*

🌸 *साडेसातीत मारुतीची सेवा ही सर्वश्रेष्ठ सेवा आहे. कारण शनीला मारुतीचा जाब असतो*

🌸 *मारुती स्तोत्र वाचन , पठण,हनुमान चालीसा रोज एकदा वाचणे.*

🌸 *हनुमान बीसा,पंचमुखी हनुमान कवच.*

ही सेवा स्त्री पुरुष,विद्यार्थी यांना लाभदायक आहे. *परंतु कुमारिका व विवाह इच्छुक मुलींनी मारुतीची सेवा न करता त्या ऐवजी रामरक्षा पठण करावी.*

🌸 *संसारी माणसाने चुकून सुध्दा शनियंत्र ,फोटो जवळ ठेऊ नये. कारण शनी हा ब्रम्हचारी ग्रह आहे.*

🌸 *दर शनिवारी मारुतीच्या मंदिरातील दिव्यात तेल वाहणे*

🌸 *शनीला खोटेपणा आवडत नाही.म्हणून भाव नसताना शनिवार उपवास करणे,नीलमनी धारण करणे वा शनी महात्म्य वाचणे म्हणजे विपरीत ओढवून घेणे.कारण शनीला खोटेपणा आवडत नसून शुद्ध,नम्र, साधी सेवा, सरळ भाव आवडतो.म्हणून शहाण्याने यापासून दूरच राहावे*

         ज्याची जन्म राशी वा लग्न मकर किंवा कुंभ,किंवा तूळ आहे, त्याला शनीची स्व राशी आणि उच्च रास असल्यामुळे साडेसातीचा फारसा त्रास होत नाही

*आणि सर्वात शेवटी ज्याला गुरूंचे श्री स्वामी समर्थ महाराजांचे पाठबळ असते...त्याला हा त्रास खूप कमी होतो*..... *🌷संदर्भ... श्रीपाद वल्लभ चरित्र*🌷

🙏 *श्री स्वामी समर्थ*🙏

*🌷ज्ञानदान भाग 4*🌷.....

*🌷🦚देवघर लाकडाचेच का असावे*🌷🦚

 *🌷🦚देवघर लाकडाचेच का असावे*🌷🦚

*🙏 श्री स्वामी समर्थ🙏*

वास्तूशास्त्र नुसार देवघर आपण ईशान्यला ठेवत असतो. मार्बल किंवा त्याप्रकारतले देवघर जड असतात . त्यामुळे ईशान्य दिशेला जडत्व प्राप्त होते.

दुसरे कारण असे की...लाकडाचा गुणधर्म करंट बाहेर जाऊ न देणे...जेव्हा आपण आपल्या देवघरासमोर बसून सेवा करत असतो....स्तोत्र ,मंत्र, इ. ..तेव्हा तिथे एक प्रकारची पॉझीटिव्ह एनर्जी तयार होत असते....ही एनर्जी किंवा ऊर्जा आपल्या देवांच्या मूर्तीत आपल्याला दिसते .देव प्रसन्न दिसतात.....ती एनर्जी तिथेच म्हणजे देवघरात राहू देण्याचे काम लाकडी देवघर करते. म्हणून देवघर हे नेहमी लाकडाचेच असावे.

*श्री स्वामी समर्थ*🌷

*मनाची स्वच्छता*

लुईस या एक अमेरिकन महिला होत्या. त्यांच्या पूर्वायुष्यात वयाच्या  5-15  वर्षांपर्यंत त्यांच्यावर भरपूर शारीरिक अत्याचार झाले. बलात्कार झाले. त्यामुळे त्यांचा जगाकडे बघण्याचा दृष्टिकोनच इतका नकारात्मक होता की हे संपर्ण जगच वाईट आहे. सर्व पुरुष हे घाणेरडेच आसतात व मी जगायला लायक नाही. ख्रिश्चॅनिटीनुसार त्या ‘नन’ झाल्या व त्यांच्या धर्मातील आध्यात्मिक पुस्तके वाचली. पुढे वयाच्या 40 व्या वर्षी त्यांना कॅन्सर होतो. जेव्हा त्यांच्या हे लक्षात यें की ज्यांनी हे कृत्य करायचं ते करून निघूनही गेले; त्यांच्या आयुष्यात काहीच फरक पडलेला नाही. त्रास (कॅन्सर) कोणाला झालाय तर मला. कारण इतकी वर्षं त्या सर्वांबद्दलच्या सर्व नकारात्मक भावना (राग, द्वेष, घृणा) मी धरून ठेवल्या आहेत. जर मला यातून बाहेर पडायचे असेल तर त्या सर्वांना माफ करणे खूप गरजेचे आहे. बरं ज्यांनी ते कृत्य केलं, ते माफ करण्यासारखं होतं का? तर आपल्या दृष्टीने नक्कीच नाही. पण ‘लुईस हे’ यांनी मनाची स्वच्छता केली. त्या सर्व व्यक्तींविषयी मनात असलेला सर्व राग बाहेर काढून त्या सर्वांना मनापासून माफ केले व कोणतेही ऑपरेशन (शस्त्रक्रिया) न करता त्या पूर्णपणे बऱ्या झाल्या. पुढे 90 व्या वर्षापर्यंत जगभर लेक्चर देत फिरत होत्या.

त्यांनी एक सुंदर पुस्तक लिहिले आहे - ‘यू कॅन हील युवर लाईफ’. त्या पुस्तकाच्या शेवटच्या काही पृष्ठांमध्ये तर त्यांनी एक तक्ता दिला आहे, ज्यामध्ये पहिल्या स्तंभामध्ये आजार, दुसऱ्या स्तंभामध्ये त्यामागील नकारात्मक भावना व तिसèया स्तंभामध्ये कशाप्रकारे सकारात्मक विचार करा म्हणजे तो आजार बरा होईल असे दिले आहे. अगदी सर्दी खोकल्यापासून कॅन्सरपर्यंत सर्व आजारांच्या मागच्या नकारात्मक भावनांचा त्यामध्ये समावेश आहे. हा तक्ता आपल्या मनाची स्वच्छता करायला नक्कीच मार्गदर्शक ठरेल.

दुसरे उदाहरण ‘ब्रँडन बेज’ यांचे. त्यांना स्वत:ला फुटबॉलच्या आकाराचा ट्युमर पोटामध्ये होता. बऱ्याच दिवसांपासून पोट सुटल्यासारखं वाटतंय म्हणून रूटिन चेकअपसाठी सोनोग्राफी केली, तेव्हा एवढा मोठा ट्युमर डॉक्टरांना दिसला. त्यांच्या गायनॅकॉलाजिस्ट (स्त्री रोग तज्ज्ञ) तर उडाल्याच. त्या म्हणाल्या, लगेच अ‍ॅडमिट होऊन उद्याच्या उद्या ऑपरेशन करून काढून टाकू. पण ब्रँडन बेज यांना मन, भावना व शरीराच्या संबंधांविषयी चांगली माहिती असल्याने त्या म्हणाल्या, मला एक महिन्याची मुदत द्या. समजा काही उपयोग नाही झाला तर ऑपरेशन करा. एक महिनाभर त्यांनी स्वत:च्या मनाची स्वच्छता केली व जुन्या अनावश्यक आठवणी खणून बाहेर काढल्या व टाकून दिल्या. त्याच्याशी निगडित लोकांना माफ केलं. महिनाभराने सोनोग्राफीत ट्युमरचा आकार निम्म्याने कमी झाला व पुढील तीन महिन्यांत सोनोग्राफी नॉर्मल आली. इतरांनाही याचा उपयोग व्हावा यासाठी त्यांनी 'The Journey' या नावाचे पुस्तक लिहिले आहे. तसेच ही पद्धत शिकवणारा तीन दिवसांचा कोर्सही सुरू केला आहे. त्या कोर्सचा मला वैयक्तिक खूपच उपयोग झाला.

तसेच आपल्या देशातील डॉ. दीपक चोप्रा हे एक प्रख्यात एन्डोक्रायनॉलॉजिस्ट आहेत व अमेरिकेतील एका प्रसिद्ध हॉस्पिटलमध्ये प्रमुख पदावर होते. ते म्हणायचे की मी अगदी मनापासून कॅन्सरच्या गाठी मुळापासून कापतो - So ideally it should not recur.  खरं म्हणजे ते पुन्हा होता कामा नये. पण तरीही recurrence का बरं होतो? जेव्हा त्यांनी याचा शोध घ्यायला सुरुवात केली तेव्हा त्यांच्या हे लक्षात आले की जेव्हा आपल्याला एखादी जखम होते, तेव्हा मलम लावलं तर ती जखम लवकर बरी होते. पण समजा नाही लावलं तरीही ती जखम बरी होतेच. कोण बरं ही जखम बरी करतं? आपलंच शरीर!

जखमेच्या शेजारील mother cells पासून daughter cells तयार होतात व जखम भरून येते. सर्वसाधारणपणे आईचे जसे संस्कार/मानसिकता असेल तशीच मुलीची होते. आपल्या नकारात्मक भावना वेगवेगळ्या पेशींमध्ये साठवल्या जातात. त्यामुळे ट्युमर कापला तरी तिथे जी जखम होते, ती बरी करण्याचं काम तिथल्या mother cells करतात. पण त्यामध्ये जर नकारात्मक भावना साठवल्या असतील तर नवीन पेशी परत तशाच तयार होणार. त्यामुळे वर-वर फांद्या छाटून उपयोग नाही तर झाड मुळापासून काढायला हवं. हे जेव्हा त्यांच्या लक्षात आले तेव्हा त्यांनी medical practice बंद केली व आता ते पूर्णपणे cellular healing वर काम करतात. म्हणजेच प्रत्येक व्यक्तीला मनाची स्वच्छता करायला शिकवतात.

त्यामुळे जर आपण सर्वांनी स्वत:साठी रोजची 15 मिनिटे काढली व मनाची स्वच्छता केली तर आपण कमीत कमी आजारी पडू. बरं मनाची स्वच्छता करताना एखाद्या दिवशी खूपच छान व हलके वाटते पण दुसऱ्या दिवशी परत काहीतर घटना घडतात आणि ‘ये रे माझ्या मागल्या’प्रमाणे मनात नकारात्मक विचार यायला लागतात. दारुड्या माणसाला तुम्ही कितीही समजवा की दारू पिणे वाईट आहे व त्याला ते पटतेसुद्धा. पण दारूचे दुकान दिसल्यावर पाय बरोबर तिकडे वळतात. त्याचप्रमाणे आपण अगदी ठरवतो सुद्धा की फक्त सकारात्मकच विचार करायचे. पण एक ठिणगी पुरेशी होते की लगेच नकारात्मक विचारांची शृंखला सुरू होते. पण हे अगदी नैसर्गिक आहे. ज्याप्रमाणे घरातील धूळ रोज साफ करावी लागते, त्याचप्रमाणे मनाची स्वच्छताही रोज करणे आवश्यक आहे.

प्रयोग म्हणून करून तर पहा. मी जोपर्यंत स्वत: कोणती गोष्ट करून अनुभवून पहात नाही तोपर्यंत त्यावर विश्वास ठेवत नाही. तुम्हीही ठेवू नका. पण एकदा तुम्हाला अनुभव आला की मला खात्री आहे की रोज ज्याप्रमाणे आपण सकाळी उठल्यावर व रात्री झोपताना दास घासायला, अंघोळ करायला/हातपाय धुवायला विसरत नाही, त्याप्रमाणे एकदा तुम्हाला मनाची स्वच्छता करण्याची सवय लागली की तुम्ही कधीच ही सवय सोडणार नाही.

परमात्मा

  *सगळे दरवाजे बंद झाले तरी एक दरवाजा कधीच बंद होत नाही . तो दरवाजा परमेश्वराचा असतो . विश्वास ठेवा परमेश्वर दुसरा दरवाजा उघडल्या शिवाय पहिला दरवाजा बंद करत नाही* 

  *परमात्मा हा आँक्सिजन सारखा आहे . त्याला आपण बघू नाही शकत पण त्याच्या शिवाय आपण जगू पण नाही शकत . चूक तेव्हाच होते जेव्हा आपण परमात्म्याला विसरण्याची चूक करतो . स्वतःला शिक्षित समजून परमेश्वराला विसरण्याची चूक कधी करू नका . कारण काळ कर्म बघतो डिग्री नाही*. *परमात्मा सगळ्यांना एकाच मातीने बनवित असतो . फरक फक्त एवढाच असतो की कोणी बाहेरून सुंदर असतो तर कोणी आतून . परमात्मा चित्रात नाही तर चरित्रात असतो म्हणून स्वतःचा आत्मा पवित्र बनवा . कर्म असे करा की परमेश्वराशी नजर मिळवताना " लाज " नाही वाटली पाहिजे . कारण एक तोच आहे जो तुमचे सर्व राज जाणतो* .

 ... अनामिक.

*! ! ऋणानुबंध!!*

 *! ! ऋणानुबंध!!*

*ऋण फेडता आले पाहिजे.*

*वनवासाच्या काळात माता सीतेला तहान लागली,*

*तेव्हा श्रीरामाने सर्वत्र बघितले,*

*पण पाणी कोठेच मिळेना.*

*सर्वत्र जंगलच दिसत होते.*

*तेव्हा श्रीरामाने पृथ्वीमातेला प्रार्थना केली की,*

*जेथे कोठे पाणी असेल,*

*तेथे जाण्याचा मार्ग आम्हांला दाखव.*

*तेव्हा एक मयुर 🦚तेथे आला,*

*व श्रीरामास म्हणाला,*

*येथून थोड्याशा अंतरावर एक जलाशय आहे.*

*चला मी आपणास दाखवतो.*

*पण तिथे मी उडत उडत जाईन,*

*आणि आपण चालत येणार,*

*त्यामुळे चुकामूक होऊ शकते.*

*म्हणून मी मार्गात एक एक पंख टाकत जाईन.*

*त्यामुळे आपणास मार्ग सापडेल,*

*व आपण जलाशया जवळ पोहचाल.*

*आपणास माहिती आहे की,*

*मयूर पंख, हॆ एक विशेष काळी,*

*व एक विशेष ऋतुमध्ये* *पंख तुटून पडतात.*

*पण मोराच्या इच्छेविरूद्ध पंख निघत असतील,*

*तर त्याचा मृत्यु होतो.* 

*आणि तेच झाले.*

*त्याचे पंख निघत होते,*

*त्यामुळे त्याचा मृत्यूचा काळ जवळ आला होता.*

*तेव्हा मोर म्हणाला की,*

*मी किती भाग्यशाली आहे की,*

*जो जगाची तहान भागवतो,*

*त्या प्रभूची तहान भागवण्याचे मला सौभाग्य प्राप्त झाले.*

*माझे जीवन धन्य* *झाले. आता मरताना माझी काही इच्छा शेष राहीली नाही.*

*तेव्हा मर्यादा पुरुषोत्तम श्रीरामाने मयुरास म्हटले की,*

*माझ्या साठी जे मयूरपंख इच्छेविरूद्ध काढून,*

*मार्गात टाकलेस, त्यामुळे तुझे माझ्यावर ऋण झाले आहे,*

*व जो ऋणानुबंध झाला आहे,*

*हे ऋण मी पुढच्या अवतारात, नक्की फेडीन.*

*माझ्या कृष्ण अवतारात तुला,*

*माझ्या माथ्यावर धारण करीन.*

*त्यानुसार पुढच्या अवतारात,*

*श्रीकृष्ण अवतारात त्यांनी आपल्या माथ्यावर मयूरपंख धारण करुन,*

*वचना नुसार मयुराचे ऋण उतरवले.*

*तात्पर्य हे आहे की,*

*जर प्रत्यक्ष भगवंतास मागील जन्मातले,*

*ऋण पुढील जन्मात फेडावे लागले,*

*मग आपण तर मनुष्य आहोत.*

*न जाणो आपणास कितीतरी ऋण फेडायचे आहे.*

*आपण तर अनेक ऋणानुबंधनात अडकलेलो आहोत.*

*ते ऋण फेडण्यासाठी,*

*कित्येक जन्म कमी पडतील.*

*अर्थात,आपणास जे काही भले करायचे आहे,*

*ते या जन्मात करायचे आहे.*

*कारण पुढचा जन्म कुठला असेल,*

*आपणास माहिती नाही,*

*आणि मनुष्य जन्मातच ऋण फेडता येते.*

*एक महत्त्वाचे-*

*पूर्वीचा ऋणानुबंध असल्याशिवाय,*

*माशी सुध्दा अंगावर बसत नाही.*

*त्यामुळे मागच्या जन्मातील देणेकरी, वैरी, ज्यांना त्रास दिला गेला,*

*हे आपल्या या जन्मी भाऊ, बहीण,नातेवाईक, शेजारी,*

*या रुपात आपापले ऋण वसूल करतात,*

*व ज्यांना आपण मदत केली,*

*तेही या जन्मी कोणत्या ना,*

*कोणत्या रुपात येवून,*

*परतफेड करतात.*

*त्यामुळे मी सरळमार्गी आहे,*

*मी कोणालाही त्रास दिला नाही,*

*मग माझ्याबाबतीत असे का होते,*

*याची कधीच खंत करु नका,*

*समर्थ रामदास स्वामी म्हणतात,*

*मना त्वाची रे पूर्वसंचित केले.!*

*तयासारिखे भोगणे प्राप्त झाले.!!*

*देह प्रारब्धावर सोडून,*

*मन सद्गुरुचरणी,*

*व वाणी नामस्मरणात गुंतविल्यास,*

*जीवनातील गंमत,*

*व आनंद अनुभवता येतो...!!*

*जय श्रीकृष्ण!🙏*